Als begeleider van schrijfsessies zie ik steeds weer de prachtige effecten van schrijven. In zo’n bijeenkomst schrijven deelnemers aan de hand van eenvoudige oefeningen. Ik gebruik meestal een thema om de pen in beweging te zetten, maar ik weet: mensen schrijven over datgene dat hen op dit moment bezighoudt of datgene dat hen in het verleden geraakt heeft, ongeacht het thema.
Het delen van de tekst (als je dat wilt) roept vaak emotie op. ‘Als je ergens mee zit, moet je het eerst vastpakken voordat je het los kunt laten. Het opschrijven is het vastpakken, met het delen laat je het letterlijk los’, zo leerde ik in een cursus bij Shodo in Alkmaar. En hoewel de schrijfcafés niet bedoeld zijn als therapie, gaat er toch een helende werking vanuit, zelfs als je denkt dat je niks te helen hebt.
Meerdere onderzoeken hebben deze genezende werking van schrijven aangetoond. Zo las ik in het tijdschrift Schrijven online over het onderzoek van James Pennebaker, professor aan de Universiteit van Texas in Austin. Hij ontdekte dat studenten die schreven over het ergste dat hen ooit was overkomen zich eerst droeviger voelden, maar zes maanden later minder vaak medische en psychologische hulp zochten. De controlegroep, die de opdracht kreeg te schrijven over neutrale dingen, genoot deze vooruitgang niet.
In vele vervolgonderzoeken vond hij dezelfde resultaten. Schrijven helpt je om, al dan niet bewust, zere plekken op je ziel bijna ongemerkt te ontsmetten, zodat ze minder pijn doen.
Hoopvol genoeg om het eens te proberen. In een schrijfcafé, in een cursus of gewoon aan je eigen bureau of keukentafel.
Kom gerust een keer oefenen in een van de schrijfcafés van de Schrijfkring. Wie weet heb je de smaak te pakken en schuilt er een echte schrijver in jou.